Czego możemy się spodziewać odwiedzając tereny gminy Sosnowica.

Sosnowica jest częścią Pojezierza Łeczyńsko-Włodawskiego oraz bardzo często jest określana jako Polesie Lubelskie. Powiat parczewski składa się z 14 sołectw: Górki, Komarówka, Kropiwki, Lejno, Lipniak, Olchówka, Nowy Orzechów, Stary Orzechów, Pieszowola, Sosnowica, Sosnowica Dwór, Turno, Zienki i Zbójno. Gmina Sosnowica liczy 172,35 km i 2892 mieszkańców. Gmina Sosnowica jak też całe województwo lubelskie to głównie tereny turystyczne gdzie można zachwycić się przyrodą i krajobrazami jakie natura na oferuje. W gminie Sosnowica nieopodal Modrzewiowego Zajazdu w Kropiwkach znajduje się 7 jezior i aż 30 stawów zgrupowanych w trzech kompleksach: Libiszowskim, Sosnowickim i Pieszowolskim. Torfowiska i podmokłe łąki są miejscem bytowania wielu rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwierząt. Połowę obszaru gminy porastają lasy, które w północnej części tworzą rozległy i zwarty kompleks. Lasy Parczewskie są ważną ostoją fauny, zwłaszcza ptaków drapieżnych takich jak: orzeł bielik, puchacz i jastrząb, na swojej drodze można też spotkać łosia, jelenia i wilka.

Należy dodać że obszary chronione to ponad 68% powierzchni gminy. W 1990 r. z Parku Krajobrazowego Pojezierza Łęczyńskiego, utworzono Poleski Park Narodowy, który znajduje się w południowo-wschodniej części gminy. Najcenniejszym elementem parku są torfowiska, w których występuje wiele gatunków roślin borealnych będących reliktami epoki lodowcowej. Cały obszar gminy został włączony do utworzonego w 2002 r. Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery Polesie.

Utworzono ścisły rezerwat przyrody Torfowisko przy jeziorze Czarnym Sosnowickim. Florę rezerwatu stanowi 320 gatunków roślin naczyniowych takich jak. rosiczek, widlaczek torfowy i wywłócznik skrętoległy itp.

Charakterystyka Gminy Sosnowica

Pierwsze zapisy o wsi Sosnowica pochodzą z 1446 r. W XV i XVI w. pojawiają się pierwsze w zmianki o Sosnowskich i herbie Nałęcz, którzy byli Rusinami. Prawosławni mieszkańcy mieli swoją cerkiew i parafie już w XVI w. Kilka lat po zawarciu w 1596 r. unii brzeskiej, w Sosnowicy istniała drewniana cerkiew unicka. W XVII stuleciu wieś była kilkakrotnie niszczona podczas wojen kozackich i przemarszów różnych wojsk. W związku ze stratami poniesionymi przez parafię unicką, Katarzyna z Zamiechowskich Sosnowska ufundowała w 1678 r. drewnianą świątynię obrządku łacińskiego. W latach 1685-1815 Sosnowica posiadała prawa miejskie. Powstał wówczas czworoboczny rynek z ulicami wychodzącymi z jego naroży. Pod koniec XVIII w. obszary sosnowickie przeszły w ręce innych Sosnowskich. Dwór w Sosnowicy powstał prawdopodobnie w XVII w., a w 1723 r. został rozbudowany przez ojca Józefa Sosnowskiego. Ponownej rozbudowy drewniana rezydencja doczekała się w latach 1753-54. Wymurowano wówczas w narożach 4 alkierze z czterospadowymi gontowymi dachami i postawiono piętrowy skarbiec.

Tadeusz Kościuszko w Sosnowicy

W 1775 r., na zaproszenie hetmana litewskiego Józefa Sosnowskiego, przybył do Sosnowicy w charakterze nauczyciela kapitan Tadeusz Kościuszko. Tadeusz Kościuszko uczył hetmańskie córki rysunku, malarstwa, matematyki i historii powszechnej, zaprojektował także park dworski i altanę. Lekcje dawane Ludwice zaowocowały wielką wzajemną miłością nauczyciela i uczennicy. W obliczu kategorycznego sprzeciwu hetmana wobec planów zawarcia małżeństwa, Tadeusz z Ludwiką podjęli niefortunną próbę ucieczki zagranicę. Kochankowie zostali dogonieni i rozdzieleni przez konny pościg hetmański, a stawiający opór Kościuszko, raniony, schronił się w pobliskiej wiosce. Zagrożony zemstą ojca Ludwiki, Kościuszko emigrował do Ameryki, a jego ukochana, bez własnej woli została poślubiona księciu Lubomirskiemu.

Historia ziem Sosnowskich

Po śmierci hetmana Józefa Sosnowskiego w 1783 r. dwór przeszedł w ręce jego bratanka Piotra. W 1790 r. wdowa po hetmanie Tekla Sosnowska ufundowała nową murowaną świątynię. Podczas powstania kościuszkowskiego w 1794 r. Sosnowicę zajmowały wojska rosyjskie, a potem austriackie. Po bitwie pod Maciejowicami Kościuszko, jako jeniec, przebywał prawdopodobnie w istniejącej dzisiaj oficynie dworskiej. W 1808 r. w Sosnowicy mieszkało 196 osób w 41 domach. Dwa lata później Sosnowica znalazła się w granicach Księstwa Warszawskiego. W wyniku wojennej pożogi liczba jej mieszkańców w 1818 r. spadła do zaledwie 76, czego następstwem była utrata praw miejskich. Później Sosnowica zaczęła się wolno rozwijać i w 1827 r. liczyła 205 mieszkańców i 36 domów.

Co wiemy o wsi Kropiwki – rys historyczny

W drugiej połowie XVII w. Oktawian Sosnowicki dzierżawił we wsi 12 włók ziemi. Do 1795 r. Kropiwki znajdowały się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Do końca II wojny światowej wieś była zamieszkana przez ludność ukraińską. W 1944 r. wieś stała się główną bazą Brygady Partyzanckiej im. Wandy Wasilewskiej. 7 maja 1944 r. grupa 3 batalionu 25 pułku policji SS stoczyła bój z partyzantami sowieckimi. Podczas antypartyzanckiej akcji „burza majowa” wieś została zbombardowana przez samoloty niemieckie.